Week 11

Hiyeah zoals een echte Kiwi hier zou zeggen. Op de plaats waar we nu zijn geeft de tomtom aan dat we 21.448 km van huis zijn, best ver hè! Het is vandaag zondag 9 november en we zijn op een camping vlakbij het Taupo Lake aan het genieten van een avond zonnetje. Over het algemeen is het weer hier goed met vaak zon en soms ook wat regen. Regen, zon en bewolking wisselen elkaar voortdurend af. Je kunt s' morgens wakker worden met een strak blauwe hemel en voordat het ontbijt op is is de lucht weer dichtgetrokken. Dit geeft verder niet hoor, want we hebben vaak het campertje mee en verkleden ons daarom af en toe. Maargoed genoeg over het weer, we waren gebleven bij de enorm grote Kauri bomen. Na weer een goede nacht in de camper maakte we ons de volgende morgen klaar voor een stevige wandeling in het Kauri bos. Voordat je het bos betreden mag moet je eerst je schoenen wassen omdat bomen ziek zouden kunnen worden van bepaalde bacteriën. Schoenen gewassen en we konden op weg. Al snel zagen we de  Kauri bomen en ze zijn inderdaad enorm groot. De grootste die we gezien hadden had een doorsnede van 3,5 meter en was ongeveer 1200 jaar oud. Na ongeveer 40 minuten waren we alweer terug, klein rondje maar het kon niet anders. Het bos was wel groter maar de paden niet langer. Nouja gaf niks, we sprongen de camper in richting het Tawharanui Regional Park. Wat voor park....? Ja precies. Alle plaatsen, steden, bruggen, parken en bossen hebben voor een groot gedeelte Maorische namen. Een Maorische naam houdt in dat er op zijn minst 5 klinkers in zitten en dat het ongeveer 10 lettergrepen heeft. Nu ik dit schrijf moet ik de Lonely Planet erbij pakken om te kijken waar we ook alweer geweest zijn. Op het moment dat we er zijn weten we eigenlijk ook niet hoe het plaatsje heet, gelukkig weten we wel waar het ligt. Maargoed aangekomen bij het Tawharanui Park moesten we ons melden per telefoon. We hebben geld in de donatiebox gegooid en kregen in ruil daarvoor een code om het hek te openen. Ik denk dat er in de zomer 200 tentjes en caravans kunnen staan maar wij waren dit keer de enige op een roestige auto na. Midden op een schitterend groot weiland stond ons campertje. We zouden op dit terrein de bijna uitgestorven Kiwi kunnen tegenkomen, de vogel met een lange snavel, lange wimpers en die niet kan vliegen. Frank dacht na twee minuten er al één gespot te hebben. We hebben een biertje een wijntje en wat chips genomen en hebben op die manier de middag gevuld. De dag erna hebben we een iets langere wandeling dan de dag ervoor gemaakt. Met drie uur konden we de hele baai rondlopen. Mooie wandeling waarbij we de kust, bossen, Kauri's, beekjes en een kudde schapen tegen kwamen. Na een broodje met pindakaas zijn we in 3 uur naar Whenuakite gereden in het oosten van het noorder eiland net iets onder Auckland.  We hebben hier even de was gedaan en s' avonds rijst gegeten. Ik krijg nog steeds de rijst niet zo plakkerig als in Indonesië. De volgende dag hebben we mountain bikes gehuurd en zijn we op de fiets naar de Hot Beach gereden. Wanneer het eb is kun je daar je eigen hot tub graven. Dit leek ons wel geinig, schoppie mee en graven maar. Vanaf een afstandje zagen we vlakbij de kustlijn al wat badjes dampen. Je hoefde niet diep te graven want af en toe was het gewoon te heet. Naast ons lag een vrij grote iets te zware man in een te klein badje. Hij genoot ook "arghhhh this is unbelievably good". Hij had gelijk, wij hebben ook dik een uur gebadderd. S' middags zijn we nog naar cathedral cove gelopen. Dit is een vrij grote tunnel in een stuk rots bij een strandje wat weer zo uit een vakantiefolder komt. Na de cove hebben we nog wat boodschappen gedaan waaronder 5 dobbelstenen. Konden we een keer Yathzé spelen in plaats van Keezen. Na de boodschappen zijn we nog even terug gereden naar de laatste camping, konden we nog even douchen. We waren namelijk van plan om die nacht op een gratis camping te overnachten. Op deze campings zijn dan alleen wc's, we blijven om het budget denken. Wat het budget betreft mogen we niet klagen, dat gaat best aardig. We stonden voor niks op een schitterende plek aan zee. De dag daarop zijn we naar de Bay of Plenty gereden. Meneer Cook heeft deze baai die naam gegeven omdat de grond er enorm vruchtbaar is, in deze regio staan er dan ook veel fruitplantages en met name Kiwi plantages. Bij Te Puke (Kiwi hoofdstad van de wereld) zijn we bij de plantage Kiwi360º gestopt voor een rondleiding. Een oude rot in het vak heeft ons alle ins en outs over het kweken van kiwi's verteld. Een kleine samenvatting: Bijen zijn enorm belangrijk voor de bestuiving, 1.000.000 bijen worden er ieder jaar naar de Bay of Plenty gebracht. Verder is vorst enorm schadelijk voor de vrucht. Wanneer het vriest wordt en met enorme windinstallaties de koude lucht weggeblazen. In mei en juni is het oogstijd en heeft de regio een paar weken 25.000 werknemers nodig. Na de tour hebben we uiteraard nog wat kiwi's geprobeerd. We hebben de weg vervolgd naar een camping aan de kust in Matata. S' avonds hebben we een keer niet gekookt maar hebben we fish and chips gehaald,  heerlijk. Na een zeer koud nachtje,  de ijskristallen bijna op de ramen zijn we de volgende morgen naar Whakatane gegaan. In dit plaatsje kwam de eerste Maori aan land. Er staat daar nog een Maori huis in orginele staat. Grappig om te weten is dat dit huis bijna een eeuw in een kelder van een Engels paleis heeft gelegen. Sinds 2002 is het huis weer terug. Een aardig Maori meisje heeft ontzettend veel verteld over de geschiedenis van de Maori en hoe de  Maori nu leven. In de middag zijn we naar het Redwood bos gereden en hebben we hier een wandeling gemaakt. Tijdens de wandeling hadden we ook uitzicht op de Te Puia Geiser. Gelukkig zijn we niet naar het park geweest waarbij je iets dichter bij kon staan voor 75 dollar per persoon. Omdat we in een zeer vulkanisch gebied waren zochten we een camping met hot pool. Dit was gelukt en s' avonds na het eten hebben we daar lekker van genoten. De volgende morgen stond het Maori dorpje Whakarewarewa op het programma. We hebben een rondleiding gekregen door het dorpje van een typisch Maorisch vrouwtje. Ze kon heel leuk vertellen en ook prachtig zingen. Het dorpje ligt bovenop een aantal geisers. In deze geisers wordt er ook gekookt en gewassen. Aan het einde van de tour hebben we uiteraard nog een Maori show gezien. Later die dag zijn we weer naar het Redwood bos geweest voor een andere hike, 3,5 uur. We zijn namelijk aan het trainen voor de Tongariro Alpine Crossing. Een 7 uur durende tocht dwars door de vulkanen. Vandaag zijn we dan ook richting deze vulkanen gereden en hebben ons vandaag voorbereid. We zijn namelijk vanmiddag naar een spa geweest om onze spieren nog even te verwennen. Morgen is de grote dag en staan we vroeg op, wens ons maar veel succes en tot snel!   Xx Frank en Sophie