Week 15

Hallo allemaal, daar zijn we weer met ons op 2 na laatste verslag. Het is vandaag zondag 7 december en het verslag wordt dit keer geschreven vanuit Oamaru. Oamaru is een oud historisch stadje aan de oostkust van het zuidereiland waar veel artiesten zich hebben gevestigd. Bij haven, de Victorian Harbour, vind je voornamelijk oude gebouwen van limestone uit de 19e eeuw. Vandaag de dag worden deze gebouwen gebruikt voor kunstgalerijen en deze zijn alleen geopend op zondag dus boffen wij even. Een week geleden eindigde het verslag met de was en de bioscoop. De kleren waren weer schoon en hingen keurig aan het lijntje dus wij konden naar de bioscoop. De Cinema Paradiso is een waar icoon in Nieuw Zeeland als we de advertenties mogen geloven dus de verwachtingen waren hoog. De bioscoop werkt hier trouwens wel anders. Wij waren keurig een kwartier voor tijd aanwezig om voordat de film begint plaats te nemen. Dit is niet nodig want je mag hier echter pas de zaal in een kwartier nadat de film op het programma staat. Het is uiteraard niet zo dat de film al een kwartier bezig is;-p. Maar wat maakt ons dat allemaal uit wij zijn nog steeds op vakantie, wij vinden alles prima. Maar toen de deuren na een halfuur open gingen waren we zeer te spreken. Er stonden allerlei soorten luie stoelen en banken op ons te wachten. We namen plaats op een tweezits bankje met een kopje koffie en een koek zo groot dat je hem eigenlijk met twee handen moet vast houden. De film was leuk, de koffie en koek smaakte heerlijk dus onze avond was top. We gingen terug naar de camping, was van de lijn gehaald en zijn gaan slapen. De volgende morgen zijn we in de auto gestapt en zijn we naar Queenstown gereden. Queenstown staat bekend om de extreme activiteiten. De prijzen die ze ervoor vragen zijn ook extreem, misschien is het een onderdeel van de totale extreme ervaring maar wij hebben de centen in onze zak gehouden. Zelfs het huren van 2 fietsen voor een halve dag kost je 70 euro. Het gaf niet erg, het regende inmiddels weer, en we besloten door te rijden naar de Milford Sound. In het laatste dorpje voor de Milford, Te Anau, hebben we nog wat boodschappen gedaan want in de Milford is alleen ongerepte natuur. Vanaf Te Anau is er één weg van 120 kilometer die je naar de Sound brengt. Ergens halverwege hebben we gekampeerd aan een rivier met uitzicht op bergen met sneeuwtoppen. De nacht was helder, goed nieuws hopelijk de dag erna geen regen, maar wel enorm koud. We konden het slecht warm krijgen maar dit was niet voor niks want inderdaad, de hemel was helemaal blauw en het zonnetje scheen de volgende morgen volop. De ranger vertelde ons dat het de afgelopen 28 dagen 24 dagen had geregend. De Milford Sound is het mooiste met zon want dan heb je een mooi contrast met het zwarte water, de groene bergen, de witte sneeuwtoppen en de blauwe lucht. De Milford Sound is een fjord dat miljoenen jaren geleden gevormd is door schuivend ijs en deze kan tegenwoordig worden bezocht met een bootcruise. Rond half 11 die morgen stapten wij op z'n boot en stond de koffie voor ons klaar. We zochten een mooi plekje op het dek en zaten heerlijk met onze snoet in de zon. Binnen twee uur zijn we door het fjord gevaren, werkelijk schitterend. Enorme watervallen, immense stijle bergen prachtig mooi weer en enorm veel Chinezen het kon niet op. Na deze trip zijn we tot de conclusie gekomen dat als de fotocamera niet was uitgevonden de Chinees hoogst waarschijnlijk was uitgestorven. De Sound hadden we bekeken maar het gebied was te mooi om het alweer te verlaten, daarom besloten we nog de een berg te beklimmen, de Key Summit walk (3 hours return). De top was adembenemend waarbij we uitzicht hadden op 3 valleien. Na de wandeltocht zijn we weer naar de bewoonde wereld gereden en konden we op de camping nog steeds genieten van de zon. Geen koude nacht meer dus lekker uitgeslapen en wel zijn we verder gereden naar het zuiden. We hadden een roadtripje uitgezocht waarbij we langs Shipwreck Ino zijn gereden. Dit wrak is alleen te zien bij eb. Wij hebben waarschijnlijk alleen de mast gezien, het was aardig vloed. De volgende stop was bij Waipapa Point Lighthouse,  deze toren is naar aanleiding van het gezonken Ino schip in 1884 gebouwd. Die toren had ik snel bekeken want ik was namelijk meer geïnteresseerd in de zeeleeuwen die je op het strand aan kon treffen. Zeeleeuwen lijken veel op zeehonden, de grootste verschillen zijn dat de zeeleeuw groter en dikker is en de snuit platter. Met deze nieuwe info liepen wij met stevige pas richting strand. En jahoor.... We waren nog maar net de duin over en daar lagen drie enorme zeeleeuwen, 1 vrouwtje en twee mannetjes, mooie beesten. We konden ze vanaf een meter of 8 goed bekijken. Dichterbij is niet verstandig want dan vallen ze aan, dat wil je echt niet! We vervolgden de weg met een romantische wandeling tussen de schaapies en veel poep naar Slope Point, het zuidelijkste puntje van Nieuw Zeeland. Verder van huis kun wij niet zijn. Tenslotte zijn we die dag naar Curio Bay gereden, hier vind je miljoen jaar oude fossielen van bomen. Verder zou je hier de zeldzaamste pinguïn, de Yellow-eyed, kunnen spotten. We hebben bar gezocht maar hebben ze niet kunnen vinden, jammer maar volgende keer beter. S' avonds heerlijk gesmikkeld van een goede malse, grote biefstuk. De boodschappen zijn hier duurder op de biefstuk na, voor 4 euro heb je hier 2 heerlijke stukken. Op donderdag hebben we de roadtrip vervolgd naar Tautuku Bay hier kun je dolfijnen, zeehonden en zeeleeuwen zien en dat wilde ik nog wel een keer, kan er niet genoeg van krijgen. We liepen het strand op en net achter de duin lag alweer een joekel van een zeeleeuw. Best even oppassen dus want voordat je het weet struikel je over z'n beest. Na een uurtje lopen zijn we weer de auto in gesprongen en vervolgde we de weg naar Papatowai "where forrest meets sea". Dat laatste hadden we misschien iets letterlijker moeten nemen maar dat zal ik zo uitleggen. Hier kon je weer leuke wandelingen maken en dat besloten wij dan ook te doen, the old possummer track (could be a bit muddy). Nouja een beetje modder dat kunnen we wel aan dus boots aan en gaan met die banaan. Het bos was werkelijk zo modderig en stond soms zelf blank dat ik denk dat het voor een varken nog zelfs te modderig is. Af en toe hebben we wat bruggetjes moeten maken van oude bomen om verder te kunnen. We kunnen niet helemaal zeggen dat we droog zijn overgekomen dus we konden hierna wel een douche gebruiken en zijn daarom ook direct maar doorgereden naar een camping. De dag erna hebben we de roadtrip afgemaakt en zijn we de dag gestart bij de Mc Lean falls. We worden al wat verwend en vragen ons onderweg al af... Moeten we nog stoppen bij waterval nummero 247, om je te schamen natuurlijk maar we besloten toch te gaan. Een wandelingetje van 40 minuten bracht ons bij Mc Lean en deze heeft ons toch weer verrast, de waterval hoort zeker thuis in de top 3, schitterend was hij (zie foto's). Hoppakee terug in de auto en op naar Lake Wilkie, Lake Wilkie ligt eigenlijk naast de zee en alleen een strookje duin houdt hem gescheiden van de zee. Ook hier hebben we een wandelingetje gemaakt van 40 minuten en zijn we daarna verder gereden naar de lost gypsy gallery. We wisten eigenlijk niet zo goed wat we hier moesten verwachten en bij aankomst leek het vooral alsof we bij de plaatselijke oud ijzerboer waren aangekomen. Maar wat een topattractie, een lokaal superbrein heeft hier heel vernuftig allemaal verschillende installaties gebouwd die d.m.v technische snufjes allerlei dingen lieten bewegen. Zo was er bijvoorbeeld een tv die jezelf liet zien als je ging fietsen of een walvis van blik die begon te zwemmen als je aan een stuur draaide. Allemaal volkomen nutteloos maar wel heel geinig gedaan. De roadtrip was af maar we konden met de volgende alweer beginnen, wij vinden dat wel leuk stukkie rijden even wat doen en wat bekijken en weer verder. Roadtrip twee bracht ons bij waterval 248 maar ook deze hoort weer thuis in de top 3, mooi ding. Via een lang grindpad kwamen we vervolgens terecht in alweer een schitterende baai. Hier waren we niet alleen naartoe gereden voor het mooie plaatje want er moest ook weer even gewandeld worden. Een uurtje lopen door schapen en berglandschap bracht je bij Jack's Blowhole. Op dit punt heeft de zee 200 m landinwaarts een tunnel gevreten in een klif van 55 meter diep waar het water omhoog spuit met hoogtijd. Enorm bijzonder hoe dit allemaal op ons planeetje kan bestaan. Wat hongerig kwamen we terug bij de camper maar we hadden het geluk dat we vlakbij een camping waren die zelfgemaakte pizza's hadden, daar moesten we heen. Een zeer vriendelijke meneer die waarschijnlijk zelf op zijn tijd ook wel een pizza'tje lust werden we hartelijk ontvangen. Om half 7 konden we aanschuiven voor onze "pizza meat lovers", deze smaakte best. Na het eten hadden we nog 1 tripje in het verschiet. We moesten namelijk om half 8 bij Nugget Bay zijn. Hier wonen 18 Yellow-eyed pinguïns die s' avonds aan land komen. December is de broedmaand van de pinguïns,  pa of ma zit op het nest en de andere is de gehele dag van huis om vis te vangen. Het was een prachtig gezicht om die waggelende vogels uit zee te zien lopen, je moet er gewoon van lachen. Je kunt ze goed zien want ze blijven namelijk eerst een tijdje op het strand om te drogen voordat ze naar het nest gaan. Vernikkeld van de kou kropen we in bed voor een dvd'tje (we mochten van de eigenaar een dvdspeler lenen). De volgende morgen reden we naar Otago Peninsula, we zitten weer aan de oostkust, maar het was een stukje rijden dus over deze dag niet veel te melden. We besloten s'avonds dat we de dag erna naar Oamaru zouden gaan voor de boerenmarkt die er alleen op zondag is, wij waren benieuwd. We wisten niet precies wat voor boerenmarkt, vee, groente ander marktwaar maar we lieten ons verrassen.  Eenmaal aangekomen bestond de markt uit; 1 koffiekraam, 1 aardappelkraam, 1 groentekraam, 1 loempiakraam, 2 plantenkramen, 1 bakkerskraam, 1 broodje beenhamkraam en een pioenrozenkraam. We hadden het binnen 3 minuten gezien. Toch was het gezellig en hebben we ons in het stadje heerlijk vermaakt in de stoomtrein uit 1904, de ontelbare boutique'jes met antieke spullen en het pinguïncentrum. Vanavond gaan we naar dit centrum terug om ongeveer 200 pinguïns uit zee te zien waggelen. We hebben er zin in. Zie jullie snel.   Xx Frank en Sophie