Week 7

Het is vandaag zondag 12 oktober, Mark gefeliciteerd met je verjaardag, en we zitten op het strand van een zonnig Sanur, Bali. Recht voor het Inna Grand Bali Beach Hotel om precies te zijn. We hebben de afgelopen 6 weken al veel hoogtepunten van Indonesië bekeken maar dit is een van de weinige plekken die we ruim van te voren in onze agenda hadden aangekruist. Nu is het mega resort wat mij in de nek staat te gluren opzichzelf niet zo speciaal maar het geval wil dat moeder Tonny hier vanmiddag aankomt! Vergezeld met een kleine 30 Hollanders op leeftijd, en vriendin Marjon. Mijn moeder maakt ongeveer jaarlijks een rondreis door een land van bestemming en anno 2014 is de keuze gevallen op Indonesië. Ze heeft het verder niet zo gezegd maar wij denken dat ze ons gewoon niet zo lang kon missen. Wij vinden het natuurlijk hartstikke leuk dat ze even op de koffie komt. De afgelopen week hebben we niet stil gezeten, alhoewel, wij wel maar onze scooter niet. Afgelopen maandagavond hebben we een mooie roze scooter gehuurd bij een modezaak in Kuta (precies, dat dachten wij ook). We hadden verwacht dat deze expeditie ons een klein miljoentje zou gaan kosten maar voor slechts 50.000 rupiah (iets meer dan drie euro) ben je voor 24 uur in het bezit van een scooter. De route die we hadden uitgestippeld zou ons binnen 5 dagen via Pemuteran, Lovina en Munduk weer terugbrengen in Legian. Ons plan was initiateel om nog een safari park te gaan bezoeken aan de oostkant van Java maar door de vertraging met de immigratie dienst hadden we onze route iets ingekort. Eerlijk toegegeven zijn wij ook wel van mening dat het huren van een scooter niet één van de meest verstandige dingen is die je kan doen tijdens je verblijf op Bali. Zeker rondom Kuta en Legian is het verkeer ongeloofijk druk en is het puzzellen om er doorheen te komen. Maar zodra je op de prima asfaltwegen de drukte heb verlaten is het werkelijk prachtig om te doen. Op dinsdag zijn we optijd vertrokken en hebben via de zuidwest kust in ongeveer 5 uur tijd 150 km afgelegd naar Pemuteran. Onze grote backpack hadden we achtergelaten bij ons guesthouse, alleen onze kleine tas met een klein beetje kleding ging mee. Wij zijn onderweg een paar keer gestopt om te tanken (1 euro voor een volle tank) te eten (bruinbrood met pasta!) en om onze zere billen te masseren. De scooter is voor de Indonesiër heilig, iedereen heeft er één en ze doen er alles op. Soms zie je hele families voorbijkomen en onderweg haalde we zelfs iemand in die borstvoeding aan het geven was achterop de scooter. Na wat te hebben gezocht naar een geschikt hotel in Pemuteran hebben we uiteindelijk een kamer genomen in guesthouse Pondok Lobih. De hotels zijn hier allemaal heel ruim opgezet en alles ziet er prachtig uit, voor de tweede keer hebben we een open badkamer met tuintje.. S' middags zijn we nog even naar het strand gegaan en hebben we een duik genomen in de zee, die aan deze kant van Bali een stuk rustiger is. Voor de volgende dag hadden we een snorkeltrip geboekt bij het eiland Palau Maganjan, volgens onze reisgids een absolute top snorkel locatie. Om 9 uur s' ochtends gingen we samen met een groepje Fransen en Tjechen met een piepklein bootje naar het eiland. We hebben daar tot halverwege de middag gesnorkeld op verschillende spots. We hebben hier ook weer prachtige dingen gezien maar het is wel opvallend hoe snel je verwend bent. S 'avonds hebben we niet veel meer ondernomen alhoewel de formidabele black pepper steak van het plaatselijke restaurant wel nog een vermelding waard is. Op donderdag gingen we op onze trouwe honda verder langs de noordkust naar Lovina. Dit is ongeveer 2 uurtjes rijden als je tenminste een beetje gas blijft geven. Lovina wilde we graag aandoen omdat we hadden gelezen dat je hier hele groepen dolfijnen kunt spotten. Om onduidelijke redenen laten de dolfijnen zich alleen zien tussen 6 en 8 uur in de morgen dus we hadden weer een vroegertje voor de boeg. In Lovina zijn we nog naar een waterval gereden die opgedroogd bleek dus zijn we doorgetuft naar de hot springs, die een paar kilometer verder was. Een vrolijk ploffend geluid kondigde onze eerste lekke band aan maar gelukkig staat hier om de 5 meter een garage dus konden we met 10 minuten weer verder. Tijdens onze lunch kwam Baylaa bij ons aanschuiven, een geneeskundestudente uit Alkmaar. Ze was alleen op reis in Bali en blij om wat '"normale hollanders" tegen te komen. We spraken af om ook s' avonds samen te eten. Na de nasi en een aantal flessen Bintang zijn we ook nog maar even richting de muziek gelopen die we uit een andere tent hoorde komen. Het was heel gezellig en we hebben de rest van de avond staan dansen op Bob Marley tot Bryan Adams en na nog een paar Bintang hier en daar zijn we terug naar ons hotel gegaan. De volgende morgen begon eerder dan wenselijk. Om kwart voor 6 stond onze 'kapitein' op de hoteldeur te kloppen en met een lichte kater zaten we om 6 uur in de vijfpersoonsboot die ons in alle vroegte richting de dolfijnen tufte. Een kleine 800 meter uit de kust lieten de eerste dolfijnen zich zien en al snel werden het er veel meer. In groepen van 5 of 10 en soms wel met 20 tegelijk kwamen ze omhoog, alles bij elkaar hebben we er zeker 100 gezien. We waren niet het enige bootje in het water, alhoewel we goed in het laag seizoen zitten lagen er ongeveer 80 bootjes met touristen in het water. Ik was wel de enige die de dolfijnen heeft gevoerd, Sophie had geen medelijden met me want volgens haar was het de drank maar ik hou het op zeeziek. Na onze dolfijnentrip zijn we op onze scooter gestapt richting Munduk, dit dorpje ligt wat hoger tussen de bergmeren en de rijstterassen. We hadden in de lonely planet gelezen dat het hier heel mooi is en daar was geen woord van gelogen. Wij vonden dit het mooiste stukje Bali. Rond de middag kwamen we in Munduk aan en s' middags hebben we de 4 watervallen hike gedaan en wisten we het te presteren de eerste 3 watervallen ongemerkt te passeren. S' avonds hebben we gegeten bij een restaurant waar alles out of stock bleek op de nasi en kip na. Munduk ligt op ruim 2000 meter en de temperatuur is hier een stuk aangenamer, je treft hier dus ook geen airco of fan in je kamer. Echt lekker slapen deden we hier echter niet want iedereen blijkt hier een hond te hebben en s' nachts is het gebruikelijk dat deze honden omstebeurt de boel bij elkaar blaffen. Zaterdag 11 oktober zijn we vroeg opgestaan en zouden door de bergen weer naar het zuiden rijden om te eindigen bij ons guesthouse in Legian waar onze backpack lag te wachten. Onderweg zijn we gestopt bij de tempel Pura Lahor Batukau (die op de verkeersborden anders heet). Bij de ingang staat de voorwaarde dat vrouwen de tempel niet mogen bezoeken wanneer ze kleine kinderen hebben die nog geen melktandjes hebben, gelukkig was dat voor Sophie niet het geval. Na deze bijzondere Hindu tempel zijn we doorgereden naar de zeetempel Tanah Lot maar niet voordat we lekke band nummer twee hadden geplakt. Halverwege de route lag er nog een stuk rubber van 3 meter midden op de weg die ik net wist te ontwijken. Toen we er echter langs reden tilde het stuk rubber zijn kop op en zagen we dat het een slang was die lag te zonnen. U kunt zich een gilletje wel voorstellen. De Tanah Lot tempel was heel gaaf alleen jammer dat het eb was want nu lag hij niet helemaal midden in het water. Onze rondreis op de scooter was echt een prachtig avontuur. We hebben het eiland echt vanaf een hele andere kant gezien en we vonden het allebei echt een hele leuke ervaring. Na de scooter te hebben ingeleverd zijn we vanmorgen met de bus van Perama naar Sanur gegaan. Het is hier weer smoorheet, maar een stuk minder druk als in Kuta.Verder is er in Sanur weinig te beleven dus als we mijn moeder hebben gezien gaan we meteen door naar Lombok. Het is bijna 18:00 en ik denk dat ik daar 2 grijze koppies aan zie komen lopen, tot volgende week. Groetjes Frank en Sophie