week 2

Dag 12 Het is vandaag zondag 7 september en de klok slaat bijna vijf uur hier in de lobby van het garuda plaza hotel in Medan, Indonesie. De afgelopen week hebben we doorgebracht op het schitterende eiland Tioman. Dinsdag hebben eindelijk succesvol kunnen pinnen en we hebben toen meteen maar snorkels gehuurd en een boottrip geregeld voor de woensdag. Nu hadden we natuurlijk al de aquariums van singapore gezien maar snorkelen bij Tioman is alsof je het aquarium instapt. Vissen in alle kleuren zwemmen er rond en niet hier en daar een vis nee dan bedoel ik echt veel vis. Overal waar je kijkt vis met op de bodem grote stukken koraal die als kloprozen de bodem bedekken. De boot stopte totaal 5 keer, de eerste stop was bij een groot koraalrif, de tweede stop was langs een klein eilandje waar volgens de kaptein de kans groot was om haaien te zien. Black point reef sharks om precies te zijn. Je kon ze vanaf de boot al zien rondcirkelen en sophie besloot dat ze dat ook wel voldoende vond. Als alfaman zijnde moest ik natuurlijk wel het water in. Nu zijn rifhaaien totaal ongevaarlijk, eten ze alleen groente en zwemmen ze het liefst hard weg als ze een mens zien, ik vond het toch best indrukwekkend om zon beest van een kleine 2 meter voorbij te zien zwemmen. Verder hebben we nog inkvis, zeeslangen, pijlstaartroggen en een enorme vis gelijkend een tonijn gezien. Helaas geen schilpadden, dat was jammer. De boot ging nog langs een paar andere mooie snorkel spots en stopte ook bij een verlaten bounty strand en een dorpje waar we wat hebben gegeten met de andere gasten aan boord. Opvallend is het aantal duitsers hier, het is net alsof je door callantsoog loopt. Op donderdag hebben we lekker in en rond het strand gehangen. We zouden de dag vullen met een mooie wandeling maar omdat het snachts nogal onweerde en wij dus slecht geslapen hadden zijn de plannen een dag verschoven. Van muggen hebben we hier niet zoveel last maar de strandvlooien zijn wel puur vervelend. Na een dagje strand zien je benen eruit alsof je de waterpokken hebt. Vrijdagochtend hebben we stevig ontbeten bij nazris place en zijn we op onze sandalen richting tekek gelopen. Met een taxi zijn we vervolgens naar juara gegaan aan de andere kant van het eiland. We hadden van onze medebootduitsers gehoord dat juara nog mooier was dan het abc strand dus dat moesten we eventjes bekijken. In juara hebben we het turtle rescue centre bezocht. Uiteindelijk dus toch nog een schildpad gezien. Een hele eindhousiaste maleisische meid heeft ons alles verteld over het opgraven en redden van schildpad eieren en ratelde ook door over vliegtickets haar vriendinnen en hun relatieproblemen. Na een korte duik zijn we vervolgens lopend teruggegaan naar ons eigen strand. De taxi chauffeur had beweerd dat dat veel te zwaar zou zijn maar wij waren van mening dat het wel kon. De tracking die we vervolgens ondernamen duurde drie en half uur en ging dwars door de jungle. Harstikke gaaf om al die geluiden te horen maar bij thuiskomst waren we wel goed gesloopt. Op vrijdagavond hebben we meteen de tassen gepakt want we zouden zaterdag om 6 00 vertrekken om richting indonesie te gaan. Onze vlucht naar Medan ging om 9 uur savonds en omdat het een busreis is van 6 uur naar kuala lumpur mocht er niet teveel fout gaan. Nouja je raad het wel. De boot van Tioman die ons om 8 uur in Mersing zou droppen had liep meer dan twee uur vertraging op en zetten ons uiteindelijk om kwart over 10 aan land. De bus van 10 hadden we dus precies gemist en de bus van 11 viel uit. We konden pas met de bus van 1 uur. De busrit was in tegenstelling tot onze eerdere ervaring deze keer zeer aangenaam maar we zouden wel onze vlucht gaan missen. Na 5,5 uur tuffen hebben we ons af laten zetten zo dicht mogelijk bij het vliegveld. Helaas had onze vriendelijke chauffeur(no problem mister no problem) hier een bijna verlaten plek voor uitgezocht na de afslag dus wij zagen wij onze laatste hoop vervliegen. Maar toen kwam daar een klein roze autotje met daarin Sue en haar dochter. Zij wou ons graag naar het vliegveld brengen. Een superheldin, en bovendien een harstikke gezellige vrouw. Om kwart voor 8 stonden we voor de poorten van klia2 en waren we precies op tijd voor onze vlucht. In het vliegtuig van airasia zaten we naast een jongen die voor zijn studie medicijnen naar Medan moest. Samen met Wiewek hebben we een taxi genomen naar de binnenstad. Het is een uur vliegen van KL naar Medan en vanwege het tijd verschil win je er eigenlijk vijf minuten mee. Het was al donker tijdens de taxi rit dus we konden nog weinig zien van de stad maar dus te meer hebben we gezien van het verkeer. Wat een idioten. Richtingaanwijzers of verlichting uberhaupt lijken ze niet te kennen. In het hotel aangekomen zijn we na een verdiende douche gaan slapen. Vandaag gaan we meeten met onze reisgenoten waarmee we de aankomende twee weke  sumatra gaan verkennen. We moeten om 1900  verzamelen dus na het ontbijt zijn we vanmiddag zelf alvast de stad gaan verkennen. Nu is medan niet bepaald een touristische stad maar dat mensen ons werkelijk overal staan aan te gapen hadden we niet verwacht. We zijn in een uur tijd 3 keer op de foto geweest een een stel giechelende kinderen hebben ons geintervieuwd voor een schoolwerkstuk. Sophie heeft zichzelf een paar prachtige nieuwe paarse slipper aangemeten en vervolgens zijn we een eettentje ingelopen. Door de bediende die geen 3 woorden engels sprak werden we naar een tafel gedirrigeerd en onmiddelijk werd de tafel volgezet met van alles en nogwat. Omdat niks er herkenbaar uitzag en wij geen idee hadden wat ze van plan waren ons te gaan berekenen hebben we alles weer teruggestuurd en twee vruchtensap besteld. Vervolgens kwam er een indonesisch stel bij ons aan tafel zitten. Zij spraken wel engels en vroegen ons zeer vriendelijk om met hun mee te eten. De tafel werd weer volgezet met schaaltjes en wij hebben diverse dingen geprobeerd. Het idee is dat je alleen de schaaltjes betaald waar je van gegeten heb. Ons kosts het uitendelijk met tegenzin helemaal niets want de zeer gezellige henri en effie stonden erop dat zij alles zouden betalen. De lift terug naar het hotel konden we uiteindelijk afslaan, terima kasih. Thuis in nederland had ome herman ons geleerd dat lopen taxi kakki betekend. We moesten daar om lachen en eerlijk gezegd dachten we dat het een van zijn grapjes was. Maar hier blijkt het zeer waardevolle informatie omdat mensen je constant een taxi rit aanbieden. Over een uurtje verwachten we de reisleider, we zijn benieuwd en hebben veel zin in de aankomende twee weken.   Groeten vanuit Medan Frank en Sophie