Week 6
Door: Sophie
Blijf op de hoogte en volg FrankenSophie
06 Oktober 2014 | Indonesië, Legian
Yes mister, yes transport, massage! Hé mate (met een zwaar Australisch accent) sunglasses or looki looki. Je zult het vast al raden... We zijn nu in Legian de meest toeristische plek op Bali. Het is vandaag 6 oktober en mijn vriendje is vandaag DERTIG jaar geworden. Het laatste verslag eindigde in Pagandaran, de laatste dag was Frank ziek en werd ik enorm onder handen genomen door de plaatselijke bodybuildster die haar dienst verkocht als relaxte massage. Na de massage kwam er een vriendelijk mannetje bij ons zitten waarbij we er na een uur pas achter kwamen wat hij eigenlijk van ons wilde. Hij verkocht zelfgemaakte armbandjes van verschillende kleuren touw. Je kon kiezen wat je maar wilde. Crea bea als ik ben verzon ik een armbandje waarop de vlaggen van alle landen waar we langs komen op onze reis in verwerkt waren. Ik had bijna alle vlaggen voor meneer getekend (met kleur en al) totdat hij zich realiseerde dat dat iets te ingewikkeld was... Tjonge jonge. Toen maar alleen letters, dit lukte wel. Wij vinden namelijk dat wereldreizigers diverse armbandjes van touw en of kralen moeten dragen en een bruine toet moeten hebben, dan ben je een echte. Maargoed genoeg onzin, die avond kochten we als maaltijd instant noedels om er zeker van te zijn dat we er niet ziek van werden. Eigenlijk best lekker spul voor een keertje. De volgende morgen werden we met een busje opgehaald bij het hotel, dit busje bracht ons naar het trein station. We gingen met de trein naar Yogyakarta, dit zou een reis zijn van ongeveer 4 uur. Dit was niet comfortabel. Heet, druk, krap, herrie. Verder geen vertraging dus rond de middag waren we gearriveerd. Aangekomen stapte we op een fietstaxi, eerst flink onderhandelt over de prijs maar toen we aangekomen waren bij het hotel vonden we het toch wel zielig voor die oude meneer en gaven we hem extra. We hadden een mooi hotelletje wat een wat zwitserse uitstraling had en een zwembad. De rest van de dag hebben we niet veel meer gedaan. s'Avonds gingen we eten (we hadden beide weer trek) en kwamen we een bekende tegen. In een stad met 1,8 miljoen inwoners kwamen we Mieke weer tegen. Mieke was in gezelschap van twee engelse dames, Emily en Kirsty. Zij hadden een tripje op het oog maar dat was eigenlijk iets te duur voor 3 personen. De dames wilde met privé chaffeur de zonopkomst bekijken die dan ontzettend mooi zou schijnen op de Borobudur, vervolgens naar de Borobudur gaan en daarna naar de Ding Plateau (actieve vulkaan met meer) afreizen. Laatsgenoemde was wel een pokke eind rijden. Ze wisten ons enthousiast te maken en we spraken over 2 dagen om 4 uur in de morgen af bij ons hotel. De dames zouden het verder regelen dus wij konden lekker naar bed gaan. De volgende morgen gingen we opzoek naar het paleis van de Sultan, het Kraton. Na een uur slenteren over de markt kwamen we aan bij het paleis. Gesloten. Wat nu... Gelukkig slepen we onze Lonely Planet overal mee naartoe dus wisten we dat het waterparadijs van de Sultan ook in de buurt moest zijn. Toen we aankwamen viel het wel een beetje tegen, er waren een paar halflege zwembaden en verder allemaal kleine kamertjes. Waar deze kamertjes voor dienden weten we niet want de meeste historische monumenten in Indonesië zijn niet voorzien van informatieborden. We hebben zelf een invulling gegeven aan het nut van de kamertjes. Op de weg terug naar het hotel hebben we onze eerste aankoop voor ons toekomstige huis gekocht. Een geinig Papua-masker ook al zijn we niet op Papua geweest. Eenmaal terug in het hotel hebben we een vlucht naar Bali geboekt. Dit is eerder dan gedacht maar we zaten met ons visum. Je mag in Indonesië 30 dagen vakantie vieren en daarna willen ze het liefste dat je zo snel mogelijk weer vertrekt. 60 Dagen vakantie vieren mag ook maar dan ben je een aantal dagen je paspoort kwijt en moet je je een aantal keer melden bij de immigratiedienst. Wij hadden weinig trek om nog langer in een grote stad te blijven dus wilde we alvast eerder naar Bali. Je kunt immers beter vast zitten op het strand in Bali dan middenin een smog stad. Voor 60 euro konden we beide naar Bali. s'Avonds hebben we weer lekker gegeten en gekeezt (huidige stand 5-9 in mijn nadeel maar dat komt deze reis nog wel goed, ik heb een nieuwe tactiek). We gingen wel optijd naar bed want half 4 opstaan is vroeg. Stipt 4 uur stond iedereen voor het hotel. Het was jammer dat de chauffeur niet zo goed kon rekenen waardoor hij continue op een ander bedrag per persoon uitkwam. Na een kwartier was alles betaald en geregeld dus op naar de zonsopgang! We waren wat laat dus de chauf trapte het gas lekker in. Eenmaal aangekomen was de zon eigenlijk al op en stoof iedereen met een rotgang de berg op. Eenmaal boven, bekaf en zweet op het bolletje, hadden we geen idee waar die tempel was. Één van de engelse riep nog nahijgend "What the f*ck, where is the temple". Het uitzicht was niet verpletterend, het was mistig en bewolkt en je kon nauwelijks iets zien van de Borobudur. Beetje jammer van het vroege opstaan maar ach, de dag was wel nog lekker lang. We gingen weer in het busje, op naar de tempel. De tempel was echt ontzettend mooi en groot. De zon was inmiddels doorgebroken en omdat het nog zo vroeg was (6:30) waren er nauwelijks andere bezoekers. We hebben in 2 uur bijna de hele tempel rondgelopen, wat een werk is het geweest om het te bouwen. Ook hier ontbraken informatieborden maar dat hinderde dit keer niet. Vervolgens gingen we naar het Ding Plateau wat inderdaad een behoorlijk eindje rijden was. Het gaf niet want de omgeving was weer schitterend. Het plateau viel wat tegen, leek eigenlijk meer een bouwput. We hebben een stukje gelopen naar een actieve vulkaan. Het grondwater wat omhoog spoot kookte dat was erg apart. Tenslotte gingen we naar het meer. Dit meer was hel blauw van kleur, als op foto's. Om de omgeving goed te kunnen bekijken hebben we rondom het meer gewandeld. Toen we weer bij de bus aankwamen reden we in 3,5 uur naar huis. Bij het hotel hebben we toen een heerlijk pizza'tje gegeten en zijn vroeg naar bed gegaan want er stond om 5 uur in de morgen een taxi klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Dik optijd kwamen we aan, ook weleens lekker. De vlucht was prima gegaan en om 10 landde we op Bali. Eenmaal geland wilde we als eerste naar het immigratiekantoor, dan was dat maar geregeld. We zagen op een bord Tuban (plaats waar het kantoor was) 45.000 rupiah met de taxi. Dit leek een goede deal, omgerekend 3 euro. Toen we een taxi wilde aanhouden was het voor ons alleen 75.000 rupiah. Nou hij kon de boom in en we gingen wel lopen. Het was direct duidelijk we zijn in Bali en er wordt van ons verwacht dat we met geld gaan smijten. Bij het immigratiekantoor werken voornamelijk zeer autoritaire figuren, niet gezellig. Verder werden we wel redelijk snel geholpen dus dat was een meevaller. Paspoorten waren afgegeven en we moesten over 2 dagen terug komen. We hadden al een leuke b&b uitgezocht voor de komende dagen, Legian Guesthouse. Daar moesten we met de taxi heen want lopen was erg ver. Binnen een paar tellen hadden we een taxi, wat een redelijke prijs was wisten we niet maar we kwamen uiteindelijk uit op 50.000. Dit was natuurlijk weer veel te veel want in ons bijzijn had de chauffeur lachend 5 vingers naar zijn maten opgestoken. Van fouten leer je dus we stapten daarna alleen nog maar in taxi's als ze een meter hadden. Dit is ook nog opletten want sommige zeggen "yes meter sir" maar eenmaal in de auto blijkt dat ze dat helemaal niet hebben en betaal je teveel. De taxichaffeurs kunnen dan direct de auto weer stoppen en stappen we uit. Verder zijn de mensen hier wel ontzettend vriendelijk en lief. In onze b&b worden we echt verwend, we krijgen iedere dag een heerlijk ontbijt, onze kamer wordt continue schoon gehouden en gaat er ieder uur een shuttle busje naar het strand. We moesten dus twee dagen wachten op onze paspoorten en we besloten deze dagen relaxed in te vullen op het strand. De eerste dag hebben we op strandbedden een boek gelezen en de tweede dag hebben we gesurft. Dit is nog niet gemakkelijk. Frank had het iets sneller onder de knie en heeft vrij veel gestaan op zijn bord. Ik uiteindelijk ook maar toen was de les af. Frank had talent werd er gezegd.. Ik denk dat dat slijmerietis was. Op het strand lopen vrij veel verkoopsters rond met armbandjes, massage en nagellak. Deze dames beginnen gewoon je voeten schoon te maken, je schouders te masseren en je teennagels te lakken. Bij de eerste dame dacht ik naja zielig vooruit lak me tenen maar. Toen kwam nummer twee lakte de nagels van mijn handen. Toen dacht ik nu is het klaar maarja toen kwam nummer drie met armbandjes "me only nothing". Dus toen had ik ook een armbandje. Ik het vervolg vind ik het niet meer sneu want dan halen wij de kerst niet in het buitenland. s'Avonds is het gezellig druk met vooral veel Australiers. Het is opvallend dat we hen in de islamitische alcohol vrije delen van Indonesië niet tegen kwamen. De prijzen liggen hier wel een stuk hoger waardoor het dag budget dagelijks overschreden wordt. Wij lopen dus iedere dag iets van het centrum om daar wat te gaan eten. Door deze extra wandelingen komen we langs veel soevenir winkeltjes. De verkopers roepen continu sunglasses, massage of transport. Wij hadden een nieuw spelletje bedacht dat wanneer verkopers roepen transport roepen wij terug "no massage". In 9 van de 10 gevallen verkopen ze dat dan ook. Verder vertellen we verkopers dat we uit Denemarken komen. Dit bespaart ons een gesprek in het Nederlands. Maargoed de dag na het surfen konden we onze paspoorten ophalen. We waren om 8 uur op het kantoor en vertrokken half 12 zonder paspoort. We moesten die dag alleen betalen en op de foto. Maandag konden we terug komen.... 4 dagen later. Met een retourtje naar Maleisië krijg je binnen 3 minuten een nieuwe stempel, maarja dat was een duur alternatief. De overige 4 dagen hebben we gevuld in het waterpark en op het strand. Als dolle kids zijn we van iedere glijbaan afgegaan. Verder hebben we lekker op het strand gezeten en hebben we nog een surfles genomen. Dit keer ging het bij mij ook goed! Vandaag heb ik Frank eerst verwend met taart en een nieuwe wereldreizigers armband. Ook bij het immigratiekantoor werden we verwend. We kregen zonder veel gedoe de paspoorten terug. Straks gaan we opzoek naar een geschikte scooter. We gaan de komende dagen rondtouren over het eiland. Eerst gaan Frank en ik nog even genieten van een heerlijk Verkade speculaasje op het strand. Tot over een week! Xx Frank en Sophie