week 3 en een beetje 4

Het is vandaag maandag 15 september en we zijn dus al meer dan een week onderweg met G adventures. Vorige week zondag werden we opgewacht door onze gids Gede Sukayara, maar wij mogen gewoon Gede zeggen. Gede is een 42 jarige Balinees en een hele aardige peer. Hij weet van alles te vertellen over Sumatra en heeft er ook duidelijk plezier in. Onze groep bestaat uit totaal 16 mensen. Er zijn twee meisjes uit Duitsland, Francine en Melanie, twee uit Zwitserland, Laura en Mirjam, een stel uit Denemarken, Camilla en Rasmus, een aantal Engelsen, Glenn Nikki Jessica Mel Catelyn en Alex en dan nog twee Nederlanders, wij dus. De gemiddelde leeftijd  van de groep ligt denk ik ergens halverwege de twintig alleen Glenn is een stukje ouder. Na de kennismaking zijn we gaan eten bij een tentje aan de overkant van de straat. Een typische Sumatraanse toko. Gede stond erop dat we alles zouden proberen, dit deden we dus ook. We mogen stellen dat de Sumatraan houdt van pittig eten. Na het eten hebben we nog geld ingeslagen en zijn we gaan slapen. Na het ontbijt zijn we maandag begonnen met een kleine tour door Medan. We zijn langs het Maimoon Palace geweest en naar een chinese tempel. We hebben ook de grote moskee van Medan bezocht waar Sophie er ook met een sluier prachtig uitzag. Maar wel warm zo'n lap op je koppie. Medan op zich is niet een bijzonder mooie stad. Met een touringbus zijn we vervolgens richting Bukit Lawang gegaan, dit was ongeveer drie uur rijden. Onderweg zijn we nog gestopt bij een plaatselijke fruitmarkt waar Gede allemaal verschillende soorten vruchten kocht die wij mochten proberen. De weg naar Bukit Lawang, asfalt optioneel, verliep voorspoedig. We namen intrek in de prachtige Eco Lodge, lees ruime nette kamers en een tuin met open dak in de badkamer. Na aankomst gingen we met de groep een kleine wandeling maken door het dorp. Midden door het dorp liep een riviertje waarin vrouwen hun kleding en kinderen aan het wassen waren. Dit was een prachtig  gezicht en nadat we thuisgebracht waren door de motortaxi zijn we ook nog even de rivier ingesprongen om te zwemmen. s' Avonds gingen we eten in de buurt van het hotel en begon het een beetje te regenen. Tegen de tijd dat we terug naar het hotel wilden lopen was de regen veranderd in een losgeslagen Sprinkler installatie. Na drie stappen waren we doorweekt. Het bleef vervolgens de hele nacht hard regenen en de volgende morgen ontdekte we dat het beekje waarin we hadden gezwommen was veranderd in een kolkende rivier. Deze dinsdag zouden we de jungle van het Genung Leuser National Park intrekken om orangutans te gaan spotten. Onze lokale gids die meeging had ze de dag ervoor niet kunnen vinden dus de verwachtingen waren laag gespannen. Na twee uur hadden we alleen een paar makaken gezien toen onze gids naar een hoge boom wees. Op een bed van bladeren zagen we precies een rood harige arm naar beneden bungelen. Later kwamen er nog meer orangutans te voorschijn waaronder een moeder utan met baby. Na de jungletracking (heel veel modder) zijn we onder de douche gesprongen en heb ik Sophie nog een keertje verslagen met Keezen. (Het is vandaag dinsdag  16 september we zitten in de bus richting Sipirok, Frank luistert naar de cd van Scouting for girls en ik schrijf het verslag af). Nadat Frank ook een  keer had gewonnen met Keezen hebben we weer een lekker prakkie rijst gegeten en wat biertjes gedronken met de Engelsen. Het Deense stel schoof ook aan tafel aan met het verhaal dat zij een grote zwart met gele slang in de kamer hadden. Samen met een local zouden ze dat beest wel even vangen. Eenmaal terug op de kamer was de slang nergens meer te bekennen, we waren blij dat wij niet de buren waren. Ik dacht dat we na de pilsies vast lekker gingen slapen. Dit was voor ons niet helemaal het geval. Bukit Lawang is werkelijk een hele mooie plek met veel kleurige planten, bomen en bloemen, verder is de temperatuur ook zeer aangenaam. Een nadeel van deze plek is dat het er  stikt van de muggen. Ik overdrijf niet wanneer ik zeg dat ik meer dan 100 bulten op mijn lijf heb. Deze bulten jeuken natuurlijk enorm wat mij maar ook Frank uit zijn slaap haalt. Frank heeft ook last van muggen maar wel veel minder dan ik. De rest van de groep lijkt er nauwelijks last van te hebben ''they like the dutchy's :-D''. Verder klagen we niet. Toen de morgen weer was aangebroken stond er weer een heerlijk ontbijtje klaar met fruit, toast, omeletten en koffie. Na het ontbijt vertrokken we per jeep naar  Tang Kahan, hobbelig tripje dwars door de palmplantages. Onderweg zijn we nog gestopt bij een basisschool. Prachtig vonden die kinderen dat. De hele groep de klas in en één voor één hebben we onszelf voorgesteld. Sommige schatjes vonden mij lijken op Beyonce, je zou ze haast mee naar huis willen nemen. Ook hebben we nog samen het liedje gezongen head, shoulder knee and toe knee and toe. De kinderen konden het liedje ook maar dan in hun eigen taal. Na het schooltje zijn we nog naar het kokosnoten-park gegaan. Dit klink mooier en groter dan het in werkelijkheid was. Een dame nodigde ons uit in haar achtertuin waar een stuk of wat palm- en fruitbomen stonden. We mochten zelf een noot plukken. We hadden al eens kokosnoot geprobeerd in Maleisië en eigelijk vonden we het niet te pruimen. Nu zaten we weer met z'n kreng opgescheept. Tot onze verbazing was de smaak nu een stuk beter. Nadat iedereen van zijn of haar nootje had gesmuld vervolgden we de trip, nog steeds hobbelig. Aangekomen in Tang Kahan hebben we eerst gegeten en hebben we de rest van de dag gelezen en spelletjes gedaan. Opnieuw hadden we de hele nacht stortregen te verduren, gelukkig bleef alles droog. De dag erna zijn we naar de olifanten opvang gegaan. In deze opvang wonen 7 olifanten, 5 vrouwtjes, 1 heer en een baby. De olifanten verblijven in de opvang om toeristen te lokken. Het geld dat toeristen betalen gebruikt men om de 600 wilde olifanten te beschermen. Toen we aankwamen bij de opvang stonden de olifanten al klaar om naar de rivier te gaan, om te badderen (ze houden dan met hun slurf elkaars staart vast, ontzettend schattig). Wij liepen ook mee naar de rivier. Aangekomen bij de rivier gingen ze weer keurig op een rij staan om op commando te gaan poepen. Toen ze klaar waren plonsten ze met z'n alle de rivier in, een prachtig gezicht. Vervolgens moesten wij in actie komen, de olifanten wilde nog wel even lekker geschrubt en gewassen worden. Ze gingen er heerlijk voor liggen en met grote borstels mochten we de enorme beesten wassen. Het zag eruit alsof ze er echt van genoten. Nadat wij de olifanten hadden gewassen gingen zij ons daarna wassen. Met hun enorme slurf zogen ze het rivierwater op en spuugde het met volle kracht uit in onze nek. Na het wassen hebben wij ze ook nog mogen voeren. Kilo's tegelijk stoppen ze tussen hun slurf en in hun bek. De buiken waren gevuld en ze waren weer heerlijk schoon. De olifanten vertrokken weer en wij bleven bij de rivier. Wij zouden gaan tuben (met een band van de rivier). Frank en ik zaten met onze band aan elkaar vast, wel zo gezellig. De stroming van de rivier was niet sterk dus wij zaten heerlijk relaxed van de omgeving en het zonnetje te genieten. Dit was niet heel handig. Plots werd de stroming harder en dreven we recht op een boomstronk af die net 10 centimeter boven het water hing. We konden niks meer tegen de stroming in brengen dus de enige optie was benen vooruit en op de band blijven zitten. De benen vooruit lukte nog wel maar de boom gaf met geen mogelijkheid mee waardoor we overdekop beide in het water belandde. Gelukkig hadden we beide de band nog vast en konden we nadat de stroming weer had afgenomen terug op de band klimmen. Sjoeffffff.. Dat kwam best af. 5 Minuten later kwam er een lege band voorbij, Gede onze reisleider, had de boom ook niet kunnen ontwijken, hij heeft alles moeten zwemmen. De rest van de tocht verliep zeer voorspoedig. Halverwege stapten we af en liepen we naar een prachtige waterval waar we even konden zwemmen. Ondertussen werd er voor ons een heerlijke lunch gemaakt. Alles werd ontzettend mooi versierd met bloemen en allerlei kleuren en soorten fruit. Na het eten doken we nog even terug in het water en gingen we daarna weer verder tuben. Toen we bij de finish aankwamen moesten we een uurtje terug lopen naar het hotel. De dag erna zaten we de hele dag in de bus richting Berastagi. Een dagje touren in de bus is niet erg want de natuur is schitterend. Iedere struik boom of plant heeft of bloemen of vruchten. Verder is het ook opvallend dat mensen soms in krotjes wonen maar wel een prachtige tuin hebben met gezellige zitjes en mooie gevulde bloempotten. Aangekomen in Berastagi hadden we het bokkoud. De temperatuur was ongeveer 15 graden en het regende. Gelukkig hadden we nu wel een warme douche.  S'avonds gingen we naar het stadje om straat eten te proberen. Er waren ongeveer 30 kraampjes om wat te gaan eten. Alle gerechten zijn in het indonesisch geschreven en veel gerechten heten in elke streek weer anders. Kortom, we hadden werkelijk geen idee wat en waar we moesten eten. Van moeder Tonny hadden we geleerd dat je ergens moet eten waar de lokake bevolking ook eet. Met dat advies in de arm genomen hadden we ergens plaatsgenomen. Ik denk dat de chef ons toen vroeg wat we wilden eten dus we wezen naar de  rijst en deden een kip na, de kok begreep het. Vooraf kregen we een lekker groente soepje wat eigenlijk hetzelfde smaakt als thuis. Daarna kregen we rijst, kip, iets dat lijkt op spinazie en twee sausjes, een rode en een groene. Wij dachten hoe rooier hoe heter dus wij gingen voor groen. Na één hap rolde bij mij de tranen over mijn wangen en had Frank de blaren op zijn lip staan. Gelukkig had de chef het in de gaten en kwam hij snel twee glazen water brengen. Onze buren in de kraam piste bijna in hun broek van het lachen. Zonder saus was het beter te doen. Later hebben we als toetje nog hele dikke pannenkoek gegeten met chocola, nootjes en kaas. Is nogal een vreemde combinatie maar het is best lekker. De volgende morgen stonden we om half 4 in de morgen op. We gingen een vulkaan (Subayak 2200 m) beklimmmen om de zonopkomst vanaf te vulkaan te zien. We vertrokkken in het pikke donker. Gelukkig hadden we een zaklamp mee. Het was jammer dat hij het alleen na 100 meter begaf.... Het was nog anderhalf uur naar de top dus het was zaak dicht bij de groep te blijven. Eenmaal op de top had je inderdaad een prachtig uitzicht en kon je in de krater kijken. Of de zonopkomst ook prachtig was weten we niet, het was nogal mistig en bewolkt. We hebben mooie foto's genomen van de omgeving. Helaas staan wij er minder fraai op. Op de top was het winderig en steenkoud. We hebben een regenponcho aangetrokken tegen de wind met een trui er over heen. Iedereen verklaarde de dutchy's weer voor gek, wij zitten daar niet mee. Na een uur zijn we weer naar beneden gegaan en hebben we bijna 2 uur genoten van hot springs. s'Avonds hebben we niet op straat gegeten want het regende. De dag erna hebben we de hele dag in de auto gezeten op weg naar Samosir island in lake Toba. Dit is een eiland wat in het midden van Sumatra is ontstaan door een vulkanische uitbarsting 7500 jaar geleden. Het eiland is 100 km lang en 30 breed. Bij aankomst met de ferry zagen we weer een sprookjesachtig hotel met tuin. Wij zijn op het eiland een rondje gaan wandelen. We hebben ons verbaasd over de reclameborden langs de weg. De teksten varieren van, "een lekker biertje op het teras met bitterballen of kroket", "magic mushrooms" tot "good and cheap". Veel mensen spreken nog Nederlands, best geinig. Verder zijn er veel hotels en restaurants op het eiland te vinden. Het is wel triest dat er alleen geen mens op straat loopt. Ik wilde eigenlijk schrijven dat er geen kip op straat loopt maar dat is niet waar, die zijn er wel. De toeristen waren er tien jaar geleden. Na de tsunami neemt het aantal ieder jaar af, best sneu want alles is er. Verder hebben we onderweg nog een biertje gedronken al denken we achteraf dat de verkoop van magic mushrooms de core business is. De dag erna zijn we naar Batak huizen gegaan, een beetje cultuur opsnuiven. Dit was best interessant want Annie, de gids, vertelde zeer enthousiast haar verhaal. Ook konden we nog een paar Batak huizen bekijken van 400 jaar oud. Het is jammer dat ze het niet in de oude stijl renoveren want het dak bestond uit golfplaat en de binnenkant was dicht gemaakt met spaanplaat. Na de Batak huizen zijn we nog naar oude graven gegaan. Onze nieuwe gids was niet te verstaan dus daar kan ik niet veel over vertellen. De dag erna vertrokken we vroeg omdat we een lange reis voor de boeg hadden.  We zijn nog gestopt bij een lokale fruitmarkt en rijstvelden. s'Avonds hebben we de verjaardag van Laura gevierd met taart en wodka. Vandaag hebben we weer in lange dag in de bus voor de boeg. We gaan straks nog stoppen bij een rivier waar men zoekt naar goud. Wens ons geluk en tot snel!   Xx Frank en Sophie